تکنیک های رایج برای ساختن نشان چیست؟

فرآیندهای تولید نشان به طور کلی به مهر زنی، دایکاست، فشار هیدرولیک، خوردگی و غیره تقسیم می شوند که در این میان مهر زنی و ریخته گری دایکاست رایج ترند. تکنیک های رنگ آمیزی و رنگ آمیزی شامل مینا (کلوزون)، مینای تقلیدی، رنگ پخت، چسب، چاپ و غیره است. مواد نشان ها به طور کلی به آلیاژ روی، مس، فولاد ضد زنگ، آهن، نقره خالص، طلای خالص و سایر مواد آلیاژی تقسیم می شوند. .

نشان مهر زنی: عموماً مصالحی که برای مهر زنی به کار می رود مس، آهن، آلومینیوم و ... می باشد به همین دلیل به آنها نشان فلزی نیز می گویند. رایج‌ترین آنها نشان‌های مسی هستند، زیرا مس نسبتاً نرم است و خطوط فشرده شفاف‌ترین و به دنبال آن نشان‌های آهنی قرار دارند. به همین ترتیب، قیمت مس نیز نسبتاً گران است.

نشان های دایکاست: نشان های دایکاست معمولاً از مواد آلیاژ روی ساخته می شوند. از آنجایی که ماده آلیاژ روی دارای نقطه ذوب پایینی است، می توان آن را گرم کرد و به داخل قالب تزریق کرد تا نشان های توخالی پیچیده و دشوار ایجاد کند.

نحوه تشخیص آلیاژ روی و نشان مس

آلیاژ روی: وزن سبک، لبه های اریب و صاف

مس: روی لبه های تراشیده شده آثار پانچ وجود دارد و در همان حجم از آلیاژ روی سنگین تر است.

به طور کلی، لوازم جانبی آلیاژ روی پرچ و لوازم جانبی مسی لحیم کاری و نقره ای هستند.

نشان مینا: نشان مینا که با نام cloisonné نیز شناخته می شود، گران ترین کاردستی نشان است. این ماده عمدتاً مس قرمز است که با پودر لعاب رنگ شده است. ویژگی ساخت نشان مینا این است که ابتدا باید رنگ شده و سپس با سنگ جلا داده و آبکاری شود تا صاف و مسطح شود. رنگ‌ها همگی تیره و تک هستند و می‌توانند به‌طور دائم ذخیره شوند، اما مینای دندان شکننده است و نمی‌توان آن‌ها را بر اثر گرانش کوبید یا رها کرد. نشان‌های مینا معمولاً در مدال‌های نظامی، مدال‌ها، مدال‌ها، پلاک‌ها، آرم‌های خودرو و غیره یافت می‌شوند.

نشان‌های مینای تقلیدی: فرآیند تولید اساساً مانند نشان‌های مینا است، با این تفاوت که رنگ آن پودر مینا نیست، بلکه رنگ رزینی است که به آن رنگدانه خمیری رنگ نیز می‌گویند. رنگ آن روشن تر و براق تر از لعاب است. سطح محصول صاف به نظر می رسد و مواد پایه می تواند مس، آهن، آلیاژ روی و غیره باشد.

نحوه تشخیص مینا از مینای بدلی: مینای واقعی بافت سرامیکی، انتخاب رنگ کمتر و سطح سختی دارد. ضربه زدن به سطح با سوزن اثری از خود باقی نمی گذارد، اما شکستن آن آسان است. جنس مینای بدلی نرم است و می توان از سوزن برای نفوذ به لایه مینای تقلبی استفاده کرد. رنگ روشن است، اما نمی توان آن را برای مدت طولانی ذخیره کرد. پس از سه تا پنج سال، رنگ پس از قرار گرفتن در معرض دمای بالا یا اشعه ماوراء بنفش زرد می شود.

نشان فرآیند رنگ: احساس مقعر و محدب آشکار، رنگ روشن، خطوط فلزی شفاف. قسمت مقعر با رنگ پخت پر شده و قسمت بیرون زده خطوط فلزی باید آبکاری شود. مواد به طور کلی شامل مس، آلیاژ روی، آهن و غیره است. در این میان، آهن و آلیاژ روی ارزان هستند، بنابراین نشان های رنگ رایج تری وجود دارد. فرآیند تولید ابتدا آبکاری و سپس رنگ آمیزی و پخت است که برخلاف فرآیند تولید مینا است.

نشان رنگ شده از سطح در برابر خراش محافظت می کند تا برای مدت طولانی آن را حفظ کند. می توانید یک لایه رزین محافظ شفاف روی سطح آن قرار دهید که Polly است که ما اغلب به آن چسب فرو می گوییم. پس از پوشش با رزین، نشان دیگر بافت مقعر و محدب فلز را ندارد. با این حال، پولی نیز به راحتی خراشیده می شود و پس از قرار گرفتن در معرض اشعه ماوراء بنفش، پولی به مرور زمان زرد می شود.

چاپ نشان: معمولاً به دو صورت: چاپ صفحه و چاپ افست. به طور کلی به آن نشان چسب نیز می گویند زیرا فرآیند نهایی نشان اضافه کردن یک لایه رزین محافظ شفاف (Poly) به سطح نشان است. مواد مورد استفاده عمدتا فولاد ضد زنگ و برنز هستند و ضخامت آن به طور کلی 0.8 میلی متر است. سطح آبکاری نشده است و یا رنگ طبیعی یا برس خورده است.

نشان‌های چاپ صفحه عمدتاً برای گرافیک ساده و رنگ‌های کمتر طراحی شده‌اند. هدف چاپ لیتوگرافی الگوهای پیچیده و رنگ های زیاد، به ویژه گرافیک با رنگ های گرادیان است.
برای فرآیندهای بیشتر، لطفا به صورت آنلاین با ما تماس بگیرید